Normale haperingen zijn lichte herformuleringen zonder spanning. Bij stotteren hoor je herhalingen/verlengen/blokkeren en zie je vaak fysieke spanning (bijv. knipperen, gespannen kaak) of vermijding.
In de volksmond wordt de term ontwikkelingsstotteren vaak geassocieerd met dat het vanzelf voorbij gaat en dat er daardoor geen contact opgenomen moet worden. Bij ontwikkelingsstotteren (wat bij alle jonge kinderen het geval is) zijn er zoveel processen gaande in de hersenen dat deze de timing niet goed meer bij kunnen houden. Dit kan over gaan maar ook verder ontwikkelen in blijvend stotteren. Het verschil kun je niet vooraf horen.
Iedereen heeft in zijn spreken normale niet-vloeiendheden. Daarbij kun je denken aan ‘uh’, een enkele woordherhaling of het opnieuw beginnen van de zin.